Cebula szalotka Zebrune

W ogrodzie lub na działce zamiast cebuli zwykłej można uprawiać szalotkę, która cechuje się delikatniejszym smakiem i większą zawartością witamin. Niewielkie, podłużne cebule świetnie sprawdzają się na kanapkach i w sałatkach, jak również w przetworach.

Nazwa łacińska: Allium ascalonicum L.

Forma życiowa: roślina wieloletnia, uprawiana jako jednoroczna.

Termin plonowania i zbioru: okres od siewu nasion do wykształcenia dojrzałych cebul wynosi dla szalotki 105-115 dni. Zbiory przeprowadza się w lipcu.

Cebula: z jednej piętki wyrasta kilka wydłużonych, jajowatych cebul. Prezentowana odmiana cechuje się żółto-brązowym kolorem suchej łuski. Jej miąższ jest biały z jasnofioletowym odcieniem. Ma charakterystyczny, bardzo dobry, słodko-ostry smak.

Liście: rurkowate, zielone liście rosną bardzo bujnie i można wykorzystywać je tak jak szczypior z cebuli zwyczajnej.

Stanowisko: szalotka jest rośliną ciepłolubną i wykształca cebule w temperaturze minimum 20°C – z tej przyczyny należy przeznaczyć jej w pełni nasłonecznione stanowisko z łatwo nagrzewającym się podłożem. Pod względem wymagań w zakresie jego zasobności prezentowana roślina nie różni się od innych cebulowych. Preferuje gleby zwięzłe, lecz nie podmokłe, bogate w próchnicę i niezaskorupione.

Rozstawa: optymalna rozstawa dla nasion wynosi 20-30 x 10-15 cm.

Odporność na przymrozki: przedstawiciele tego gatunku wytrzymują przymrozki do -10°C.

Zastosowanie: szalotka jest bogatsza we flawonoidy i olejki eteryczne od cebuli zwykłej, zawiera także więcej witaminy C. Nadaje się do bezpośredniej konsumpcji na surowo, jak również do marynowania i do suszenia w celu uzyskania materiału przyprawowego.

W torebce znajduje się 3 g nasion. Opakowanie zawiera także porady z zakresu siewu i pielęgnacji cebuli szalotki oraz informacje na temat okresu przydatności jej nasion do uprawy.