Skorzonera Hoffmanns Schwarze Pfahl

Skorzonera Hoffmanns Schwarze Pfahl jest rośliną wieloletnią, w uprawie traktowaną jako dwuletnia. Częścią użytkową jest długi na 25 -30 cm, niezbyt gruby korzeń. Tępo zakończony, ma skłonność do rozwidlania się. Jest dość kuchy i łamliwy, okryty ciemną, niemal czarną skórką. Wnętrze korzenia jest mlecznobiałe. Złamany korzeń wydziela sok mleczny. W smaku skorzonera jest delikatna, przypomina szparagi. Przyrządza się ja duszoną, gotowaną, zapiekaną. Polecana do podawania z sosami beszamelowym lub czosnkowym. Świetnie smakuje podsmażona na maśle w towarzystwie bułki tartej.

Wartość odżywcza skorzonery jest duża. To mało popularne warzywo jest znakomitym źródłem inuliny – węglowodanu o pozytywnym działaniu zdrowotnym. Jest to rewelacyjny zamiennik tłuszczu i słodzika. Właściwości prozdrowotne inuliny są bardzo szerokie. Wpływa m.in. na pracę układu pokarmowego, działa przeciwzapalnie i detoksykująco. Skorzonera inaczej nazywana wężymordem jest obfita w witaminy Z grupy B i pierwiastki: potas, fosfor, magnez, żelazo i wiele innych. Zawiera również karotenoidy i fruktozę.

Nasiona skorzonery wysiewa się bezpośrednio do gruntu, w miesiącach: marzec – kwiecień. Sieje się je w wilgotne podłoże na głębokość 1-3 cm, w rzędach co 35-45 cm. Siewki pozostawiamy co 5-8 cm. Kiełkowanie zajmuje około 2 tygodni. Zbiorów należy się spodziewać we wrześniu- październiku. Warzywo wymaga starannie uprawionej, pulchnej gleby. Dobre plony daje podłoże piaszczysto- gliniaste o stałej wilgotności. Miejsce powinno być widne, dobrze nasłonecznione.

W opakowaniu znajduje się 3 g nasion. Na odwrocie opakowania zamieszczone zostały zasady uprawy i data przydatności do wysiewu.