Podgrzybek złotawy – żywa grzybnia – większe opakowanie

Podgrzybek złotawy (Xerocomellus chrysenteron) jest grzybem z rodziny borowikowatych, powszechnie występującym w klimacie umiarkowanym. Owocniki tego gatunku znaleźć można w lasach liściastych i iglastych, a nawet w parkach, od czerwca do listopada. Najchętniej zasiedla tereny pod koronami buków, dębów oraz sosnami. Owocniki Podgrzybka złotawego nie są wybitnie duże. Średnica ich kapelusza waha się od 3 do 10 cm. Skórka może przybierać kilka kolorów. Najczęściej są brązowe, oliwkowe, żółtobrązowe lub czerwonobrązowe. Po okresowej suszy na kapeluszach występuje charakterystyczne spękanie, ukazujące biały lub zaróżowiony miąższ. Młode owocniki mają kopulaste kapelusze, które z wiekiem staje się spłaszczony i lekko zapada do środka. Skórka podgrzybka złotawego jest matowa i sucha. Na spodzie kapelusza znajdują się rurki, przyrośnięte do trzonu. Początkowo jasnożółte, później żółtozielone. Mają nieregularne, kanciaste pory od 5 do 10 mm długości. Nóżka jest dość wąska i niebyt długa. Ma kształt walcowaty, zwężający się u podstawy. Powierzchnia trzonu jest pokryta przez wyraźne, podłużne włókna, zabarwione na czerwono lub brązowo. Miąższ jest twardy, ale tylko u młodych okazów. Później robi się miększy z większą zawartością wody. Zazwyczaj koloru żółtawego. Cechą charakterystyczną jest pojawienie się sinawego zabarwienia po przekrojeniu.

Podgrzybek złotawy to grzyb świetnie nadający się do różnych kuchennych wariacji. Jest bardzo chętnie wybierany na zupy, sosy, omlety, farsze. Aromatyczne owocniki doskonale nadają się do marynowania w occie. Delikatny smak tych grzybów jest odpowiednim dodatkiem do dań mięsnych i wegetariańskich.

Oferujemy w naszym sklepie grzybnię mikoryzową, służącą do samodzielnej uprawy grzybów leśnych. Na stopień przyjęcia się grzybów w ogrodzie ma wpływ wiele czynników. Do kluczowych elementów uprawy zalicza się rodzaj podłoża, warunki atmosferyczne w danym roku i sąsiedztwo odpowiednich gatunków drzew. Uprawa może być rozpoczęta od kwietnia do późnych miesięcy jesiennych. Na terenie pod drzewami z gatunku buków, dębów, sosen i świerków, wykopuje się niewielkie dołki, do których wsypuje się mieszankę grzybni z uprzednio przygotowanym substratem (dokładne proporcje składników substratu zostały podane na opakowaniu). Mieszankę należy dobrze nawilżyć, przykryć 5 cm warstwą ziemi i ściółką. Jeśli opady nie występują dłużej niż 10-14 dni, konieczne jest podlanie dołków z grzybnią. Pierwsze zbiory pojawiają się po 2-3 latach.

Na każdej paczce grzybni mikoryzowej podgrzybka złotawego umieszczono informację o zasadach uprawy, a także terminie przydatności do siewu.